Lofoten

Op de 8e dag van de Camperreis Noorwegen zit ik dus op de Lofoten. Ik rijd eerst naar het vissersdorp Kabelvåg waar ik ook de Vågan Kirke bekijk. Daarna rijd ik door naar het bijkans nog mooiere Henningsvær. Daar in de buurt, aan een prachtige fjord, vind ik mijn overnachtingsplaats voor vandaag.

Heel goed geslapen vannacht en pas om 7.00 uur wakker geworden. Guess what…. Stromende regen! Ik kan me niet meer goed herinneren hoe een blauwe lucht er uit ziet. Mijn optimisme wordt dezer dagen wel behoorlijk op de proef gesteld en daartoe worden de grenzen ervan dagelijks opgerekt. Maar zoals ik al eerder schreef ook de grijstinten hebben in dit sterk wisselende landschap zo hun eigen schoonheid.

Na ontbijt wat noodzakelijke dingen gedaan. Iets voor het werk, opgeruimd, dagboek bijgehouden, afgewassen etc. Omdat de schoonwatertank bijna leeg is en dus de vuilwatertank bijna vol is, moet ik een plek vinden waar ik de tanken kan legen en vullen en bovendien het toilet kan legen en reinigen. Via de database van NKC en TomTom heb ik er een gevonden. Daarvoor moet ik wel een beetje ‘omrijden’ (zie verslag van gisteren). Prachtige route er heen.

Ook de ruitenwissers beginnen inmiddels te protesteren tegen het vele werk dat zij moeten verzetten. De linker ruiterwisser krijgt geen goed grip op het glas hetgeen gepaard gaat met een irritant gepiep en een stuiteren van de ruitenwisser over het glas. Het servicestation is compleet en heel schoon. Het was eenvoudig om het water en toilet te lozen en om 50 meter verderop water te tanken met een duidelijk onderscheid tussen spoelwater en drinkwater. Verwarring is niet mogelijk.

Over de poolcircel

Vandaag, op de 7e dag van de camperreis Noorwegen, bezoek ik in de ochtend de Grønligrotta om daarna eerst boodschappen te doen in Mo I Rana. Daarna rijd ik verder door in noordelijke richting naar Rognan waar ik het Saltdal Museum en het indrukwekkende Blood Road Museum bezoek. Ten zuiden van Narvik neem ik het veer naar Lødingen dat mij naar de Lofoten brengt.

Grønligrotta

Ik zit nu in de buurt van Mo I Rana en vertrek met spijt van de prachtige overnachtingsplaats. 10 km verderop blijkt er een van de mooiste verlichte grotten van Noorwegen te zijn: de Grønligrotta. Rond 10.00 uur met vier Duitsers en een jonge gids naar binnen gegaan. De beloftes waren groots: Verlichting, onderaardse rivieren en stalactieten. Het grottenstelsel is meer dan 4 km lang. Wij doen slechts 400 meter. Verdere exploratie wordt niet meer gedaan omdat grote zandgedeeltes het uitgraven te risicovol maken. Zand in een grot? Ja inderdaad. De nabijgelegen gletsjers sleepten veel zand met zich mee en die is de grotten ingespoeld zodat er overal een zacht zandtapijt ligt.

De rivier was inderdaad indrukwekkend die door de grot liep. De verlichting was hooguit sober te noemen. Voldoende om je pad te kunnen volgen. Veel nauwe doorgangen en het werd me pijnlijk duidelijk waarom ontdekkers van grotten helmen dragen. Gelukkig had ik een petje op en dat hielp ook. In het midden van een grote ruimte werd uitleg gegeven over de stalactieten. Ik had daarbij de voorbeelden van België en Frankrijk voor ogen. Na de uitleg over de stalactieten vroeg ik waar ze dan wel waren. Trots scheen de gids met haar indrukwekkende zaklantaarn op het lage plafond waar een richeltje van amper 1 cm te zien was. Ja, zei ze het was niet veel, maar het groeit dan ook maar 1 cm per 1000 jaar.

Dat was de cue voor een van de Duitsers om even te voelen: weg 500 jaar geschiedenis. Na drie kwartier stonden we weer buiten. Al met al wel de moeite waard maar in de folders zijn de aanbevelingen wel wat overdreven, zeker voor degenen die al meer grotten gezien hebben.

De Svartisen-gletsjer

Op dag 6 van de camperreis Noorwegen moet ik eerst het probleem met het koelwater (dat later geen problem blijkt te zijn) zien op te lossen. Daarna rijd ik door naar de Svartisen gletsjer. Een korte boottocht en een langere wandeling brengen mij bij de voet van deze laag gelegen gletsjer. Ik beëindig de dag op een wonderschone overnachtingsplaats aan de rand van een snelstromende rivier.

Koelwaterproblemen

Zoals ik geschreven heb ben ik vandaag rond 9.00 uur, na het ontbijt, vertrokken naar de dichtstbijzijnde 2 garages. Daartoe moest ik van de E6 af van Trofors naar Hattjelldal. Een mooie weg die helemaal mooi werd toen ik een eland de weg over zag steken vlak voor de camper. Elanden zijn niet zo snel maar toch sneller dan ik de camera kon grijpen en instellen. Jammer. Om de eerste garage te bereiken moest ik volgens de TomTom de weg af. Een onverharde weg kwam uit bij een boerderij. Daar aangebeld om te vragen of men hier een garage kende. Er werd opengedaan door een vriendelijke jonge vader die vertelde dat er bij zijn weten hier nabij nog nooit een garage geweest was. De boerderij was prachtig gelegen met adembenemende uitzichten.