Langs de kust naar het zuiden

Vandaag, op de 13e dag van de camperreis Noorwegen, wil ik tot aan Kristiansund komen. De mooie route erheen verbaast vanwege de grote bloemenpracht in de bermen. Dan valt het lelijke winkelcentrum van Trondheim fors tegen. Onderweg een bijzondere ontmoeting met een Noor en een Engelsman die een gigantische oude schuur aan het verbouwen zijn. De hele middag met hen doorgebracht om vervolgens door te rijden naar het begin van de Atlantisroute.

Vanochtend heel vroeg opgestaan. Wat was dat voor raar geel ding aan de blauwe hemel? Na lang nadenken kwam ik tot de conclusie dat het de zon moest zijn. Zo lang niet meer gezien dat ik me hem nauwelijks nog herinneren kon. Vandaag heb ik wel 4 uur van die zon mogen genieten. Daarna weer de vertrouwde wolkenlucht met de daarbij behorende regen.

Na ontbijt op pad gegaan. Het zal een lange reisdag worden want ik hoop vandaag tot Kristiansund te komen. Het midden lijkt mij (hoogstwaarschijnlijk) minder interessant en ik wil nog behoorlijk wat tijd in het zuiden doorbrengen om de grootse fjorden te bekijken. Ik heb eerst weg 17 gevolgd tot Steinkjer die inderdaad niet heel boeiend was. Ik was wel weer onder de indruk van de bloeiende bermen. Daarna de reeds bekende E6 tot Trondheim genomen. Daar volgde het tot op heden absolute dieptepunt van de reis: een bezoek aan een winkelcentrum aan de rand van Trondheim.

Helgelandskysten

Vandaag, op de 12e dag van de camperreis Noorwegen, ben ik verder naar het zuiden gereden via de mooie Helgelandskysten. Onderweg een onverwacht bezoek gebracht aan het zeer mooi vormgegeven Petter Dass Museum

Om acht uur opgestaan. De verwarming sloeg in eerste instantie aan maar daarna niet meer. Op de console was niet te zien hoeveel spanning er nog in de huisaccu zat. Ik heb desondanks de batterijen van de camera proberen op te laden en dat ging goed. Maar de waterkoker die 650W vraagt werd stroom geweigerd. Plotseling lichtte het console op en bleek de accu nog voor ¾ vol te zitten. Vreemd. Alle elektra uitgedaan en op pad gegaan in de hoop dat via de zonnepanelen en de motoraccu de huisaccu behoorlijk opgeladen zal worden.

Het was doodstil op de weg. Logisch. Zondagmorgen. Wel veel regen en dus in hogere gedeeltes door de wolken gereden. Naarmate ik meer in het zuiden kom, is er meer landbouwgebied. Ook de huizen overstijgen het niveau van de visserswoningen die veelvuldig in het noorden voorkomen. Na het landbouwgebied, plotseling weer een ruig rotsgebied. De soorten landschappen blijven elkaar afwisselen. Veel schapen langs de weg. Ze liggen rustig in de berm of op het asfalt te herkauwen en trekken zich van het weinige verkeer niets aan.

Vandaag moet ik op route 17 die over de Helgelandskysten gaat, vier veerboten nemen. Bij alle kan ik gelijk bij de eerste overtocht mee dus ik hoef niet heel lang te wachten. Op de eerste veerboot een Schot gesproken die zijn ergernis over de Brexit kwijt wilde: die ongeïnteresseerde jongeren, als ze massaler gestemd hadden zaten we nu nog in de EU. Er komen barre tijden aan. Hij is inmiddels een sterk voorstander van een zelfstandig Schotland. In de verwachting dat dat zal lukken zullen de Schotten in de toekomst goed overwegen of het dan armlastige Engeland tot Schotland mag toetreden. Duivelse lach.

Saltstraumen en Helgelanskysten

Dag 11 van camperreis Noorwegen. Relatief vroeg in de ochtend de getijdewissel bij Saltstraumen meegemaakt en vervolgens de route richting zuiden begonnen via de zeer afwisselende Helgelandskysten waarin veel veerboten zijn opgenomen. Mooie overnachtingsplaats gevonden aan de rand van een fjord.

Niet zo vroeg opgestaan omdat ik pas om 09.33 uur bij de Saltstraumen moest zijn. Het klinkt vreemd zo’n exact tijdstip maar op de affiches stond dat op 9 juli 2016 om 09.33 uur het tij zou keren en dat het zeer de moeite waard was om dat te bekijken. Ik overnachtte er nog geen 5 minuten vandaan daarom kon ik relatief laat opstaan. Zag bij het opstaan dat ik per ongeluk de inverter aan had laten staan. Ik hoop niet dat dat gevolgen heeft.

Saltstraumen

Om de Saltstraumen te bekijken ben ik dit keer op de zeer hoge brug gaan staan met nog vele tientallen anderen. Van bovenaf was het zicht op de stroming zo mogelijk nog indrukwekkender dan vanaf de oever. Naast het harde stromen gebeurde er echter een paar minuten voor het magische moment niet zo veel. Zou er zich dan toch om 9.33 uur plotseling een wonder voltrekken? Iedereen stond ongeduldig te wachten en op zijn horloge te kijken. Maar er gebeurde dus niets dat voor mij en de anderen afwijkend waarneembaar was. Rond 10.00 uur de plek maar verlaten met de vele anderen. Rondom mij afkeurend gegrom. Toch blij dat ik nog foto’s en video’s van bovenaf heb kunnen nemen.

Via Narvik naar Saltstraumen

Vandaag (dag 10 van de camperreis Noorwegen) een grote omweg moeten maken omdat het veer te druk was. Een niet heel erg opwindende route. Eerst naar Narvik en daarna doorrijden naar Saltstraumen: een natuurfenomeen met een sterke getijdewissel: indrukwekkend!

Vannacht geprobeerd om door middel van foto’s de koers van de zon te volgen i.v.m. het feit dat deze in de huidige periode niet ondergaat. Helaas bij de eerste poging al mislukt omdat er bewolking kwam opzetten en je slechts aan een horizontale heldere streep boven de kim min of meer kon bepalen waar de zon was. Hij schoof in horizontale lijn van rechts naar links. Ja, erg boeiend is deze observatie niet, maar dat het nooit donker wordt in deze periode blijf ik apart vinden.

Toen ik André, de lifter van een paar dagen geleden, afzette op een plaats waar hij kansrijk was om een volgende lift te krijgen, of opgehaald kon worden door familie, beging ik een niet bedoelde fout door hem te wensen: ‘ik hoop dat je voor het donker je bestemming bereikt zult hebben’, op dat moment niet beseffende dat het eind juli voor het eerst sedert tijden is dat zich weer de eerste duisternis een klein beetje zal voordoen.

Lofoten

Dag 9 van de camperreis Noorwegen: In de ochtend breng ik een bezoek aan het mooie Vikingmuseum in Borg. Daarna rijd ik door naar Nusfjord; een vissersplaats die terecht de status van beschermd dorpsgezicht van de Unesco heeft gekregen. Daarna gaat het verder naar het zuidwesten; naar het einde van de Lofoten. In Å bezoek ik het Norwegian fishing village museum. In de vroege avond vertrek ik naar mijn wonderschoon gelegen overnachtingsplaats aan een baai van een fjord nabij Unstad.

Rond 8.00 uur opgestaan en gedoucht en ontbeten. Daarna met pijn in het hart deze mooie overnachtingsplek verlaten en verder gereden richting zuid westen. Het viel me op dat er al veel jongeren op weg waren, zwaar bepakt met touwen en bikkels om, aan de schoenen te beoordelen, de steile rotswanden te beklimmen die gelijk naast de weg hoog oprijzen.

Natuurlijk weer regen en nog steeds piepende ruitenwissers. Zodanig irritant dat ik op internet gekeken heb wat ik er aan kon doen. De oplossing was simpel: zowel ruit als wissers schoonmaken en afdrogen. Daarna het raam en de ruitenwisser met de kern van een aardappel inwrijven en vervolgens beide nog een keer schoonmaken. Is was sceptisch maar…. Het werkt!