Sicilië; de voorbereiding

Zes weken Sicilië in het vroege voorjaar van 2020. Reeds in januari begonnen met de voorbereidingen: het plannen van de routes van autoritten en wandelingen.

Waarom er langere tijd geen blog van mij verschenen is

Het is inmiddels lang geleden dat ik met de camper een reis heb kunnen maken. De reden daarvoor was dat het jaar 2019 voor ons een ‘annus horribilis’ was waarin mijn partner vrij ernstig ziek werd en lange tijd onder behandeling is geweest hetgeen operaties, bestralingen, chemokuren, revalidatie en te veel complicaties met zich meebrachten. Bijna dagelijks moesten er ziekenhuisbezoeken afgelegd worden. Maar de situatie is nu gestabiliseerd en we hopen dat die zo blijft. Daarnaast hebben we gedurende deze periode veel te vroeg afscheid moeten nemen van enkele dierbaren. Maar deze wellicht slechtste periode van mijn leven is hopelijk nu ten einde gekomen en is er weer ruimte om naar de toekomst te kijken. Eén van de punten om naar uit te kijken is het weer oppakken van mijn reizend leven.

Reisdoel Sicilië

Sicilië stond al lang vóór mijn camperleven op mijn verlanglijstje: een bereisbare regio met een boeiende geschiedenis, veel afwisselende natuurschoon en wonderschone steden en dorpen. Kortom de moeite waard om het eiland als reisdoel te kiezen.

De reisperiode ligt tussen half maart en eind april. Gedurende die 6 weken probeer ik in 8 routes het eiland te leren kennen. Daarnaast heb ik ook tal van wandelroutes en stadswandelingen in mijn gps opgeslagen zodat ik ter plekke niet meer hoef uit te zoeken waar en hoe ik moet lopen en rijden.

Via Brindisi naar Patras

De vierde dag van de Camperreis Griekenland is (hoop ik) de laatste lange reisdag. Ik volg niet meer de autostrada maar volg de oude snelweg die voor een groot gedeelte langs de Adriatische Zee loopt om uiteindelijk in Brindisi aan boord van een Ferry te gaan die mij naar Patras brengt.

Goed geslapen en weer vroeg opgestaan. Eerst ontbeten, de bus schoongemaakt en de tekst voor de blog geuploaded. Om 8.00 uur rijd ik al weg en ik ga eerst de autostrada op om water te tanken en te lozen en het toilet te ledigen. Alles is goed gegaan. Daarna weer van de autostrada af. Ik hoef vandaag ‘maar’ ca. 400 km te rijden en ik kies er voor om de oude hoofdverbinding tussen noord en zuid te nemen. Al vrij snel kom ik een Fiat-garage tegen. Ik vraag of ze even naar mijn probleem kunnen kijken. Helaas spreekt geen van allen Engels of welke andere taal dan Italiaans dan ook.

Bij de receptie komt een man binnen met krulhaar en een klein intellectuelen brilletje op. Hij blijkt de charmante hoofd technicus te zijn. Met een buiging laat hij mij voorgaan op weg naar mijn auto. En met handen en voeten en een paar gemeenschappelijke woorden communiceren wij. Alsof hij als arts een zieke patiënt bezoekt, onderzoekt hij met een klein zaklampje de auto. “Niveau aqua normale?” “Molto normale”. “No aqua (en hij maakt een gebaar dat verliezen betkent)”. “No aqua (en ik maak ook het verlies gebaar).” “Molto bene!!!” “Air Condition OK?”. “Non so”.

Hij probeert de airco en die werkt niet. Hij kijkt naar de radiator. Die van het koelsysteem is in orde en werkt uitstekend hetgeen hij verwoordt met een “molto bene”. Terwijl hij zijn vingers van zijn rechterhand op elkaar legt en zijn nagels kust en de kus in de lucht gooit. Dat is dus in orde. Dan onderzoekt hij ook de rest van de schade. “No problem” Aha, hij kent dus toch Engels.

Voor de zekerheid zet hij een los onderdeel vast en constateert: “Tutti e bene! Molto bene! E Securo!!!” Op dat woord zat ik te wachten. Hij gesticuleert dat ik veilig verder kan reizen. Als ik vraag hoeveel het onderzoek kost, want hij is ruim een half uur er mee bezig geweest, kijkt hij mij beledigd aan en gebaart dat ik weg kan rijden en zwaait me vrolijk uit. Wat  een leuke en charmante monteur! Daar moeten we er meer van hebben in Nederland!

Door Italië

De derde dag van de camperreis Griekenland is wederom een reisdag. Ik rijd over de autostrada naar het zuiden. Het eerste gedeelte is niet de meest interessante route. De rit eindigt met een kleine botsing die enige maar geen zware schade heeft aangericht. Ik kan doorreizen. Shit happens.

Ik was gisterenavond relatief vroeg naar bed gegaan maar eerst nog muziek geluisterd. De keuze viel op de onnavolgbare ‘Im wunderschönen Monat Mai’ van Reinbert de Leeuw. Het is een eigentijdse bewerking van liederen van Schubert en Schumann die prachtig uitgevoerd worden door het Schönberg Ensemble en Barbara Sukowa (sprechgesang). Het is voor mij een indrukwekkende compositie en uitvoering geworden omdat het de kern van de liederen in een eigentijdse beleving omzet. Ik denk dat zeker Schubert deze opvatting na een eerste schrik zeer zou hebben gewaardeerd omdat de verhulde emoties in zijn opzet nu veel explicieter worden. In het najaar wordt dit werk weer in een aantal theaters in Nederland uitgevoerd maar nu met een andere zangeres.

Omdat ik vroeg was gaan slapen ben ik ook vroeg opgestaan. Om zes uur was ik klaar voor ontbijt. Omdat ik gisteren nauwelijks lichamelijke beweging heb gehad besluit ik om vanochtend eerst een kleine wandeling te maken door Cortiglione. Het was vannacht zeer koud, omstreeks 4 graden, en helder weer. Vanochtend was er dan ook een blauwe lucht en steeg de temperatuur snel. Maar Cortiglione ligt op een heuvel en onder de heuvel dreven de wolken rond. Het stadje is heel mooi. Veel 19^e eeuwse gebouwen en erg sfeervol. Op de weg terug door de velden met wijnstokken sprongen twee keer jonge herten voor mij uit.

Door Frankrijk en Italië

De tweede dag  van de camperreis Griekenland brengt mij van Bully naar Cortiglione. De reistijd was veel langer dan ik ingeschat heb. Maar het is goed om eindelijk weer eens in Italië te zijn.

Ik zal het maar bekennen. De belofte van gisteren om een meer reisgeoriënteerde post te plaatsen zal niet lukken. Maar ik heb goede redenen. In de eerste plaats was het een lange reisdag. Ik zal het nooit leren. Altijd schat ik de reistijd die ik nodig heb veel te optimistisch in. Ik dacht de afstand van Bully naar de Italiaanse grens wel even in 2,5 uur af te leggen. Maar nee hoor het heeft me meer dan de dubbele tijd gekost. Via de D-wegen en de N-wegen haal je gemiddeld hooguit een snelheid van 50 km. per uur.

Vanuit die optimistische planning dacht ik ook nog een paar honderd kilometer in de richting van Brindisi te rijden. De tweede reden is dat het heel slecht weer was. Veel regen en zelfs op de hoge gedeeltes van de route forse sneeuwbuien hetgeen vermoeiend rijden is. Ik zal morgen weer mijn best doen om tot een volwaardig verslag te komen maar ik beloof niets.