De Costa Verde

Op de zesentwintigste dag van de camperreis Sardinië ben ik vroeg opgestaan om van de koelte van de ochtend gebruik te maken bij een wandeling door de wandelende duinen. Daarna heb ik het mijnbouwmuseum bezocht. Vervolgens nog een 20 km naar het noorden gereden naar de kustplaats Porto Palma waar ik morgenvroeg een kustwandeling wil maken.

Wandelende duinen

Zoals met mezelf afgesproken sta ik vanmorgen om ongeveer 5.30 uur op om na ontbijt rond 6.00 uur te vertrekken voor een wandeling door het gebied van de wandelende duinen van de Costa Verde.

Wandelende duinen??? Ja, wandelende duinen. Het zijn duinen die vaak matig begroeid zijn en door de wind steeds de neiging hebben om op te schuiven. De wortels van de beplanting houden ze immers niet hun plaats. Ik heb wandelende duinen eerder meegemaakt in de zuidwest hoek van Spanje maar die waren niet zo spectaculair als hier. De duinen hier zijn vaak hoger dan 50 meter  en je ziet ze bijna als een zandlawine op je af komen.

De moeilijkheid voor wandelaars van wandelende duinen is dat, als de beschrijving van de wandelingen en de kaarten niet regelmatig geactualiseerd worden, de realiteit een heel andere kan zijn dan in de beschrijving of op de kaarten staat aangegeven.

Van de oudheid naar de 20^e eeuw

Vandaag is een dag met uitersten. Ik begin de vijfentwintigste dag van de camperreis Sardinië met een bezoek aan de Phoenicische Tempio di Antas, daarna rijd ik door een mooi groen berglandschap om vervolgens een compleet verlaten mijngebied vol met ruïnes te doorkruisen om tenslotte te eindigen bij het mooie strand en de zee bij Magazzini.

In het kielzog van een cameraploeg

Ik ben niet zo vroeg opgestaan omdat ik pas om 9.30 uur terecht kan op de site van Tempio di Antas. Ik ben er samen met een kleine cameraploeg die beelden voor een documentaire aan het opnemen zijn. We zijn de eersten die de site vandaag bezoeken.

Waar de geschiedenis van de Nuraghen, de Romeinen en de Phoeniciërs door elkaar gaat lopen

Op de vierentwintigste dag van de camperreis Sardinië rijd ik eerst naar het Parco Archeologico di Monte Sirai. Gesloten. Dan rijd ik een mooi traject langs de kust naar Nebida waar ik een niet zo lange wandeling langs de zee maak. Tenslotte rijd ik door naar Tempio di Antas. Maar het is te warm om die in de middag te bezoeken. Morgenochtend dan maar.

Vooraf

Ik heb van diverse mensen het bericht gekregen dat zijn geen bericht kunnen uploaden. Ik heb alles gecontroleerd maar kan de oorzaak van het probleem niet vinden. Als ik thuis ben dan zal ik er opnieuw naar kijken maar daar heb je nu natuurlijk niets aan. Sorry!

Parco Archeologico di Monte Sirai

Ik ben rond 7.00 uur wakker maar ik heb nog veel tijd. Ik kan pas rond 9.00 uur op de Archeologische site van Monte Sirai terecht. Maar goed er staat nog een grote afwas.

Rond 8.45 uur ga ik er heen maar als ik er aankom blijkt het terrein nog hermetisch afgesloten te zijn. Geen houten hekje of een krakkemikkig ijzeren hekje dat met een ijzerdraadje vastgezet is zoals je hier zo vaak ziet maar degelijke zware sloten die het terrein hermetisch afsluiten. Ik kan ook niet even over het hek heen klimmen.

Ik wacht nog een kwartier en bel dan het nummer dat op een flodderig papiertje bij de ingang vermeld staat. Giuseppe die opneemt spreekt geen Engels en mijn Italiaans is in het face to face contact al magertjes, een telefoongesprek wordt helemaal een ramp zoals blijkt. De site blijft gesloten en er zit dus niets anders op om onverrichter zaken te vertrekken. Jammer. Ik had me veel voorgesteld van deze Phoenicische site. Bovendien is het ronduit schandalig dat een dergelijk belangrijke archeologische site geen eigen informatieve website heeft.

Stadsbezoek Cagliari

Op de tweeëntwintigste dag van de camperreis Sardinië rijd ik naar Cagliari, de hoofdstad van Sardinië. Ik loop wat door de stad in een zinderende hitten en bezoek een verrassend goed museum: het nationaal archeologisch museum. Dat museumbezoek doet mijn visie op de Nuraghe-cultuur weer helemaal kantelen. In de middag rijd ik langs de zuidkust naar een werkelijk verbluffend mooie overnachtingsplek.

Herziening van ongenuanceerd oordeel

Gisteren was ik wellicht wat te cynisch over het verblijf op deze camping. Dat wil ik graag enigszins herstellen. Het gevreesde lawaai van grote luidsprekerboxen is uitgebleven en de bezoekers houden het ook rustig (op een voortdurend huilende peuter naast mij na).

Een lange wandeling door het Parco della Giara

Op de twintigste dag van de camperreis Sardinië verkas ik eerst van de noordoost zijde van het plateau waar op het Parco della Giara ligt naar de zuidwest zijde. Daarna een bijna 6 uur durende wandeling gemaakt over dit mooie plateau.

Verkassen naar de zuidwest zijde van het Parco della Giara.

Gisteren heb ik geschreven dat ik door een fout aan de verkeerde kant van het plateau terecht was gekomen. Dat moet ik vandaag goed maken. Ik ben vrij vroeg wakker en sta om half zeven op. Na ontbijt ben ik vertrokken naar de zuidwestelijke zijde van het plateau. Het is maar ca. 30 kilometer maar je bent er hier toch snel een uur mee bezig. Ik kom er om ca. 8.00 uur aan. De parkeerplaats staat behoorlijk vol met Italiaanse camperaars die er een weekend van maken. Het is geloof ik de eerste keer tijdens deze reis dat ik met meerdere campers op één terrein sta.