Dag 55: Van Isoletta S. Giovanni naar Pian di Boso

Weinig kilometers vandaag

Ik kwam op het achteraf niet zo lumineuze idee om vanochtend eerst naar Viterbo te reizen om daarna verder noordwaarts te reizen. Dat had ik niet moeten doen. (449 km).

Vroeg uit de veren

Ik word al rond 6.00 uur wakkergemaakt door het geratel van rolkoffertjes van ambtenaren. Zij haasten zich naar de trein om ongetwijfeld in Rome de bureaucratie in stand te gaan houden. Ik besluit me solidair met hen te verklaren en sta op en ben ook rond 6.30 uur op weg.

Viterbo

Omdat ik zo vroeg op pad ben bedenk ik dat er dan nog tijd genoeg vandaag is om de stad Viterbo te bezoeken. Na ca. 1,5 uur kom ik daar aan en kan relatief dicht bij de ommuurde middeleeuwse stad parkeren.

Ik had het idee dat het middeleeuwse Viterbo te vergelijken zou zijn met het middeleeuwse Siena maar dat blijkt niet het geval te zijn. Viterbo doet veel minder middeleeuws aan dan Siena. Er zijn minder grote adellijke paleizen en in Viterbo zijn veel huizen aan de buitenkant gestuct en in een gele kleur geverfd hetgeen een minder sombere uitstraling geeft.

Beide steden hebben een indrukwekkende vestingsmuur. Siena doet mij authentieker aan.

Het valt me met name in deze stad op dat de welvaart hier veel en veel hoger is dan in het diepe zuiden. Mensen zien er welvarender uit en zijn moderner gekleed. Ook de huizen zien er beter onderhouden uit. Maar dit alles stel ik vast op slechts een uurtje wandelen door de stad. Dus ik lever mijn mening graag in voor een beter onderbouwde opinie.

File

Na mijn flitsbezoek aan Viterbo rijd ik weer de autostrada op en merk dan dat ik beter Viterbo had kunnen overslaan. Want al spoedig kom ik in een kilometerslange file terecht ten gevolge van een auto-ongeluk met een vrachtauto. Het is net gebeurd dus ik sta meer dan 2 uur in de file en dat is geen pretje omdat de temperatuur vandaag hoog is.

Wat mee zit is dat dit gedeelte ook weer landschappelijk heel mooi is. Vooral rond Siena en Florence wordt het landschap kenmerkend voor Toscane: heuvels, cypressen en alle vormen van pijnbomen.

Het verleden komt niet meer terug

Het ongeluk en wegreparaties hebben het hele verkeer in de war gebracht met als gevolg dat rond Siena en Florence ik regelmatig in de file sta. Met weemoed denk ik terug aan de simpele verkeerssituatie rond Siena waar ik ongeveer 35 jaar geleden enkele maanden verbleef. Er waren destijds slechts enkele 2-baanswegen die naar Siena leidden. Vervolgens kon ik door de middeleeuwse stadspoort de oude binnenstad inrijden en mijn auto parkeren op het pleintje vlak achter het studentenhuis waar ik verbleef.

Ook waren er in ‘mijn tijd’ veel minder toeristen dan nu het geval is. Aan het einde van mijn reis vorig jaar naar Sardinië heb ik nog een ‘sentimental journey’ proberen te maken naar Siena. Schrap het woord ‘sentimental’ maar het was één grote frustrerende ervaring. Wim Sonneveld zou zeggen ‘Ach meneer als ik zwaar getafeld heb droom ik er nog wel eens van.’

Een onverwacht positief einde van de dag

Het is inmiddels al 18.30 uur geworden en ik ga de autostrada af om een overnachtingsplek te vinden en dat lukt al snel in een bosgebied met enthousiast vogelgezang. Toch nog een mooi einde van de dag.

Delen met je netwerk?
(Visited 64 times, 1 visits today)