Camperreis Spanje dag 26; van Mijas naar Ardales

Wandeling nabij Mijas

De 26^e dag van de Camperreis Spanje belooft een mooie dag te worden voor wat betreft het weer. In de ochtend maak ik een wandeling in de buurt van Mijas. In de middag moet ik boodschappen doen. Vervolgens rijd ik naar Ardales waar ik een prachtige overnachtingsplek vind aan een meer.

De overnachtingsplek van gisteren was geen gelukkige keuze. De wind had er vrij spel en die wind werd in de nacht af en toe bij vlagen een storm en rukte hevig aan de fiets en de fietsdrager. Ik besloot dan ook om 2.00 uur terug te rijden naar het dorp Mijas om daar in de luwte van een doodlopende straat een definitieve overnachtingsplek te vinden. Geen last meer gehad van de stormachtige windvlagen.

De volgende ochtend vroeg opgestaan en na het ontbijt vertrokken naar Enterrios waar ik bij de lokale herberg de auto geparkeerd heb. Ik vertrek er rond 9.00 uur voor een 10 km lange wandeling die niet te lastig belooft te zijn omdat het te overbruggen hoogteverschil nog geen 150 meter is. De wandeling gaat voor een groot gedeelte langs en over de Arroyo de las Colmenas.

Wandeling Enterrios

De wandeling gaat eerst door boomgaarden: sinaasappels en avocado’s. En uiteraard zijn er weer heel veel honden. Maar ik kom er inmiddels achter dat ze van een afstand vervaarlijk blaffen en grommen maar binnen een afstand van 10 à 15 meter verandert dat gedrag in kwispelstaarten en snuffelen.

Beneden in het dal stroomt de rivier Arroyo del Laurel, die later overgaat in de Arroyo  de las Commenas. Ik loop over het pad langs de rivier en moet die verschillende keren oversteken. Dat is nog vrij lastig omdat in de eerste plaats de rivier nog veel water bevat en soms nog vrij diep is en in de tweede plaats omdat ik de Nordic stokken ben vergeten mee te nemen. Het is nog niet in mijn routine opgenomen. Ik heb echter geen zin om weer helemaal terug te lopen om ze op te halen.

Het pad begint breed maar wordt allengs smaller en het blijkt dat ik een van de eersten ben die dit pad dit seizoen beloopt. Grote gedeelten zijn geheel overwoekerd dus je bent snel het spoor bijster. Maar het is prachtig. Helaas ben ik volgens mij een paar dagen te vroeg nu de zon doorbreekt en de bloemen uitbundig beginnen te bloeien.

Ik moet de rivier verschillende keren oversteken maar gelukkig worden alleen de schoenen en de broek nat. Als het pad bijna onbegaanbaar wordt, gedeeltelijk omdat er een soort bloeiende brem groeit die gemene stekels heeft, overweeg ik om terug te keren. Maar gelukkig zie ik iets verderop dat het pad door een weiland gaat lopen. Dus even doorzetten. Na het weiland loop ik weer door avocado boomgaarden.

Dan komt een boer mij tegemoet in een heeeeeel langzame tractor. Hij begroet me beleefd maar vertelt mij dat het land hier privé gebied is:’todos privado’ en met een breed armgebaar om zich heen lijkt hij naar heel Spanje te wijzen. Dus op mijn vraag of ik niet voor een keer door kan lopen zegt hij streng dat het van hem mag maar niet weet of anderen het goed vinden. Dan zeg ik maar dat ik eerst ga lunchen en dan terugkeer. Boer tevreden. Maar uiteraard zet ik de wandeling na de lunch gewoon voort. Nergens last van gehad.

Het pad wordt nu gemakkelijker en komt langs verschillende boerderijen en ruïnes van boerderijen. Na bijna vier uur lopen sta ik weer bij de auto.

Na de stekels uit mijn armen en benen verwijderd te hebben en na deze ontsmet te hebben, rust ik even uit en neem een tweede lunch. Dan rijd ik verder om boodschappen te doen. Ik moet een doe-het-zelf winkel hebben en een supermarkt voor producten die je bij de plaatselijke handel moeilijk kunt kopen.

Tuinslang verloren

Wat moet een reiziger in een doe-het-zelf-winkel kopen? Wel, ik heb een tuinslang nodig voor het vullen van de watertank omdat ik die van mij ben verloren. Dan vraag je je natuurlijk af: wie kan er nu een tuinslang van 10 meter verliezen? Wel, ik kan dat en dat doe ik als volgt: je vergeet de klep van de bagageruimte te sluiten en je rijdt weg. Bij de eerste de beste bocht verlies je dus je tuinslang. Gelukkig werd ik later gewaarschuwd door een chauffeur die mij inhaalde. Met veel gebaren maakt hij duidelijk dat er iets aan de hand is. Dus dat is de reden dat ik een nieuwe tuinslang nodig heb. Voor de rest gelukkig niets verloren.

Op internet gevonden dat er in Spanje een grote winkelketen is in doe-het-zelf materialen: Leroy Merlin. Waarschijnlijk een Amerikaanse keten want alle mededelingen en commercials worden in de winkel in het Spaans en het Engels rondgetoeterd. Mocht je denken dat de Gamma’s en de Praxis-zaken in Nederland grote winkels zijn, dan kom je daar in Spanje op terug. Vergeleken bij deze winkel zijn dat gezellige buurtzaakjes. Het assortiment is hier overweldigend maar volgens mij ook voor een groot gedeelte overbodig.

Ik vraag om een tuinslang aan een medewerker die mij verwijst naar een goed Engels sprekende jongen. Hij neemt mij mee naar de afdeling tuinslangen. Wat of ik in gedachten had want de keuze is ruim. Ik denk dat er wel 40 soorten slangen te koop liggen variërend in lengte, diameter, kwaliteit, wel gewapend, niet gewapend enz.

Nu ik dit assortiment zie durf ik te vragen naar een flexibele tuinslang die vanzelf langer wordt als er water doorheen gaat. Die slang is makkelijk op te bergen in een kleine doos en weegt bijna niets. Geen probleem die hebben ze ook. En waar je verwacht dat ze van deze speciale soort slechts één merk hebben, komen we bij een rek waar wel 7 soorten aanwezig zijn. Het duizelt me zichtbaar en dat doet de medewerker mild en inlevend glimlachen. Hij maakt excuses dat dit helaas een klein filiaal is, in andere markten van Leroy Merlin hebben ze meer keuze omdat die groter zijn.

Dan moeten er nog koppelstukken komen voor diverse dikten van kranen. Weer een ander rek. Ik schat een rek van ca. 5 meter lang met alleen maar koppelstukken. Het wordt mij te veel en ik vertrouw helemaal op de medewerker die mij adviseert er drie te kopen van het huismerk.

Dan terug naar de auto om naar de Carrefour te rijden. Daar de nodige inkopen gedaan die elders moeilijk te krijgen zijn. O.a. heerlijke gepofte maïs, natuurlijke yoghurt (want elders krijg je vrijwel alleen yoghurt met een smaakje) en cereal. Weer een keuzeprobleem. Er worden wel 40 soorten aangeboden maar 90 % is gemengd met chocolade, wat ik niet wil en dat vergemakkelijkt de keuze.

Daarna doorgereden naar Ardales. Morgen wil ik daar de Caminito del Rey lopen als er althans nog plaats is (ik schreef daar een paar dagen geleden over). Ik vind een overnachtingsplek aan de rand van een meer. Rond 15.00 uur kom ik er aan en kan dus nog even buiten zitten in de comfortabele G&C-stoel. Er komt nog een  kleine schaapskudde voorbij. Rond 16.30 uur wordt het toch te koud. Ik ga naar binnen om de blog schrijven en nog wat te lezen alvorens te koken en te eten. Helaas kan ik de blog niet uploaden omdat ik geen verbinding kan maken.