Camperreis Schotland dag 27: Van Edinburgh naar Edinburgh

Edinburgh

Edinburgh

Vandaag, op de 27e dag van de Camperreis Schotland, bezoek ik de hele dag Edinburgh. Een leuke stad maar veeeeeeel te veel toeristen. Het begint er aardig op Amsterdam te lijken met alle uitwassen van dien.

Als ik vanochtend wakker word is het een strak blauwe hemel en als ik op de weerapp kijk dan zie ik dat het de hele dag zo zal blijven. Het zal toch niet zo zijn dat ik 26 dagen met (zware) regen heb gehad en dat de laatste dag in Schotland een zonnige zal zijn. Maar ik tel mijn zegeningen: ik heb dan toch nog ten minste één zonnige dag gehad.

Edinburgh

Na het ontbijt vertrek ik om ongeveer 9.00 uur naar Edinburgh. De bus stopt voor de camping en rijdt mij in ruim een half uur naar het hartje van Edinburgh. Als ik wil uitstappen heb ik geen kracht meer in mijn linkerbeen. Helemaal verdoofd. Gisteren had ik dat ook al een beetje: pijn in de onderrug met pijnlijke uitstraling naar de linkerheup. Ik heb me toen maar door de pijn heengelopen en dat werkte want de rest van de dag had ik er geen last meer van. Maar vandaag werkt dat niet zo. Ik heb veel last van de heup tijdens het lopen. Ik besluit daarom als ik een kilometer over Princess Street gelopen heb om een kaartje te kopen voor de ‘hop-on, hop-off bus’. Dat zijn van die toeristenbussen die je langs de belangrijkste plekken rijden en je kan onderweg uit- en instappen om dingen nader te bekijken. Dat deze dienst hier bestaat verbaasde me eerst maar als ik zie hoe ontzettend veel toeristen hier rondlopen dan verbaast het me ook eigenlijk niet. Edinburgh is wel veranderd. Door het vele toerisme is het aanbod aan winkels behoorlijk beïnvloed. Dus veel internationale ketens op de belangrijkste winkelstraten, veel souvenirshops en veel internationale eet- en drinktenten. Het valt me een beetje tegen en het staat in schril contrast met wat ik gisteren in Glasgow heb meegemaakt.

Edinburgh Castle

Maar ik schik me in mijn toeristisch lot en doe braaf mijn oortjes in bij de start van de busrit. En al luisterend naar vrolijke harmonicamuziek, die net zo goed uit Volendam had kunnen komen, luister ik naar wat ik links, rechts en recht voor me moet zien.

Edinburgh Castle

De eerste stop is wel leuk. Het is de buurt van de Grassmarket met veel kleine winkels en eethuizen. Daarna gaat het bergop naar het kasteel van Edinburgh. Daar ben ik nog nooit geweest dus ik koop een toegangskaartje. Maar ik ben niet de enige. Met drommen sjokken de bezoekers het laatste stuk van de berg op om daarna massaal het kasteel in te lopen.

Het interesseert me allemaal maar matig, maar wellicht komt dat ook door de blessure. Er zijn veel kleine benauwde ruimtes waar de geschiedenis van de diverse legereenheden gepresenteerd worden. Iedere ruimte heeft zijn eigen Schotse achtergrondmuziek die op zich al niet zo boeiend is maar na twee uur word je er bijna horendol van. Bovendien moet je lang wachten vanwege de drom toeristen voordat je wat kunt zien.

Ook is er aandacht voor de gevangenissen van eigen soldaten en krijgsgevangenen. Ook daar schuifelen we voetje voor voetje achter elkaar aan. Dan is er nog een grote centrale hal maar ook daar staat het vol met mensen. Het is genoeg geweest en ik loop naar de uitgang om weer mijn plek in de bus te zoeken en weer te luisteren naar de accordeonmuziek. We kijken weer links, we kijken weer rechts en en we kijken weer in opdracht recht voor ons uit. We doen de Royal Mile en komen tenslotte uit bij het foeilelijke gebouw van het Schotse parlement tegenover het paleis van de koningin. Wat zal dat mens een spijt hebben gehad dat ze dat statuut van onafhankelijkheid ooit heeft getekend.

Detail schilderij Canaletto

 

Canaletto tentoonstelling in Queens Gallery

Ik heb de moed niet om het koninklijk paleis te bekijken maar wat wel interessant lijkt is een tentoonstelling van werken van Canaletto in de Queens Gallery. De ambassadeur van Groot Brittannië in Italië had destijds veel contacten met de kunstenaarswereld in Venetië. De koning, ik meen dat het George III was, moest zijn nieuwe Buckingham Palace inrichten en had daar dus een paar schilderijtjes voor nodig.  Dat was wel een mooie taak voor deze ambassadeur. Hij heeft veel werken van Canaletto aangeschaft en van zijn tijdgenoten. Op de tentoonstelling alleen al hingen zeker 20 doeken en nog meer etsen van deze schilder. Het is fantastisch om te zien hoe Canaletto zijn tijd op het doek vastlegde met een ongekende gedetailleerdheid.

Verrassend vond ik ook de werken van de bekende Italiaanse architect Andrea Palladio die een schilderij maakte van zijn ontwerp van de Rialtobrug, die er overigens volgens zijn ontwerp niet zou komen.

Daarna loop ik nog een stuk over de Royal Mile die alleen nog schijnt te bestaan uit winkels voor toeristen. Ik stap weer op de bus en laat me de hele verdere route rondrijden.

Het is inmiddels 17.00 uur geworden en ik neem de stadsbus weer terug naar de camping. Daar stap ik een paar haltes te vroeg uit zodat ik nog een paar kilometer te voet mag gaan. Bij de camper aangekomen ga ik eerst wat rusten en daarna koken en de blog schrijven. Het was niet een topdag vandaag maar de tentoonstelling van Caneletto maakte veel goed.

Morgen wordt een lange reisdag. Ik rijd dan de 700 kilometer naar Harwich maar daar heb ik dan ook de hele dag voor. De heenweg is op die manier ook gelukt. Ik ga dus niet te laat naar bed om morgen goed uitgerust te kunnen vertrekken

Delen met je netwerk?
(Visited 410 times, 1 visits today)